Manisa’nın Turgutlu ilçesinde yaÅŸamını idame ettirmeye çalışan 23 yaşındaki genç bir fidan, kendi ayaklarının üstünde durmak için çabalayan. Engelli olmanın baÅŸarıya engel olmadığını kanıtlamayı kendine dava edinmiÅŸ içimizden birisi, Enes ÖzmoÄŸul, 22 Mayıs 1999’da yaÅŸamını sürdürdüÄŸü ilçede doÄŸmuÅŸ. Kısa bir hayat hikayesini öÄŸrenmek istediÄŸimizde, bize ailesinin engelli olduÄŸunu doÄŸduktan sonra öÄŸrendiÄŸini ve o zamanlar ultrason geliÅŸmediÄŸi için hamilelik sürecinde engelli doÄŸacağının görünmediÄŸini söyledi. Belki de bu onun için büyük bir ÅŸanstı, bunu doÄŸduktan sonra babasının ve babaannesinin onu istememesinden anlıyoruz. O zamanlar ultrason geliÅŸmiÅŸ olsaydı bu pırlanta gibi çocuk hiç dünyaya gelmeyebilirdi. Tabi ailesi içinde bu süreç kolay iÅŸlememiÅŸ olmalı ki, çocukları için pembe hayaller kuran ailesi engelli bir çocukla karşılaşınca ne yapacağını ÅŸaşırmış, aslında bu durumu ÅŸaÅŸkınlık kelimesi ne kadar açıklar bilmiyorum fakat baÅŸka ihtimallerin olma ihtimalini insan düÅŸünmek istemiyor ama ilerleyen zamanlarda sevgisiyle ailesini kucaklayınca ilk baÅŸtaki düÅŸüncelerinden eser kalmamış. Enes’in engelli olması eÄŸitim hayatının daha erken baÅŸlamasına sebep olmuÅŸ. Okula baÅŸlamadan önceki dört yıl rehabilitasyon merkezinde sonrasında anaokul, ilkokul derken en son lise, liseden sonra eÄŸitim hayatına devam edememiÅŸ. Neden Üniversiteye gitmediÄŸini sorduÄŸumuzda engelli bir bireyin tek başına baÅŸka bir ÅŸehirde yaÅŸamaya cesaret edemediÄŸini ve zorlukların üstesinden gelemeyeceÄŸini düÅŸündüÄŸünü söyledi. Okul yıllarındaki anılarından bahsetmesini, engelli bir vatandaşın sıradan insanların gittiÄŸi okullarda okumasının avantajlarını ve dezavantajlarını sorduÄŸumuzda ise anılarından bahsetmek istedi. Anaokul yıllarında Enes’e sıradan bir çocukmuÅŸ gibi davranmışlar ve hiç eksiklenmemiÅŸ ilkokula baÅŸladığında ise arkadaÅŸlarının aşırı iyi niyetli olması onun kırılmasına sebep olmuÅŸ. Enes bu durumu ÅŸu ÅŸekilde açıklıyor.” Ä°lkokula yeni baÅŸladığım zamanlar engelli olduÄŸumu çok hissettim kendi ihtiyaçlarımı karşılayabileceÄŸim durumlarda bile yardım etmeye kalkıştılar, bu zamanlarda kendimi kundakta bir bebekmiÅŸ gibi hissediyordum ama zamanla zaten temel ihtiyaçlarımı kendimin giderebileceÄŸimi arkadaÅŸlarıma gösterdim. Liseye baÅŸladığımda da bu hikaye deÄŸiÅŸmedi yine onlara temel ihtiyaçlarımı kendimin giderebileceÄŸini gösterdim. Önemli olan insanın kendini geliÅŸtirmesi, karalar baÄŸlamanın bir anlamı yok ben bu yaşıma kadar hep buna inandım ve hep bu idealle yaÅŸadım.” Enes’in bu sözlerine ÅŸahit olunca engelli vatandaÅŸların toplumun arkasında kalmasının en büyük sebebinin rahatsızlıkları deÄŸil de bu rahatsızlıkları bahane ederek onları iÅŸe yaramaz, külfet olarak gören toplum olduÄŸunu anlıyoruz. Enes diÄŸer engelli bireylere göre kendine çok ÅŸey kattığını ve diÄŸer engelli bireylerin bu durumu dünyanın sonuymuÅŸ gibi görerek hayatlarını yaÅŸanmaz bir hale getirdiklerini ifade etti.

SokaÄŸa Çıkmakta Bile Tereddüt Ediyorlar

Kendisini hem sosyal anlamda hem de mental anlamda geliÅŸtirdiÄŸini ve bu durumunu kabullenmeden hayatın yaÅŸanmaz bir hale geleceÄŸini ifade eden ÖzmoÄŸul “ Engelli bireylerin rahatsız oldukları mesele alışmış ve kabullenmiÅŸ oldukları engelleri deÄŸil de, insanların asgari manada kendi ihtiyaçlarını karşılayabilen engelli bireylere muhabbet ederken bile kelimeleri seçerek ve bu bireylere acıdıklarını belli etmemek için yaptıkları veya sergiledikleri davranışlarla aslında onları daha çok kırdıklarının farkında olmayışı üzüyor. Artık sokaÄŸa çıkmakta bile tereddüt eden engelliler var”

Aynı durum Enes’e hep kuvvet vermiÅŸ. DiÄŸer engelliler eve kapandıkça Enes daha da sosyalleÅŸmiÅŸ, dört elle sarılmış hayata. DiÄŸer engellilerin bu durumundan bahsederken gözlerinin büyümesi ve sesinin titremesi bana bir zamanlar onunda bu zorlu süreçleri yaÅŸadığını ama nasıl olduysa bunları atlatabildiÄŸini düÅŸündürdü ama böyle olup olmadığını sormaya cesaret edemedim.

Lise son sınıfta bir film yarışmasına katıldığını ve bu yarışmada önce il birincisi ardından ise bölge birincisi olduÄŸunu söyleyen ÖzmoÄŸul, engelli olduÄŸu için okul müdürünün arkasında durmadığını ve çalıştığı zamanları kendi devamsızlık hakkından yediÄŸini söyledi. Edebiyat öÄŸretmeni ise müdürü dinlemeyerek Enes’i hem teÅŸvik ederek hem de çalıştırarak bu yarışmaya hazırlamış ve sonunda emeÄŸinin karşılığını almışlar. Enes’in ailesine ve çevresine bir ÅŸeyler baÅŸarabildiÄŸini göstermek için iyi bir fırsat olduÄŸu kesin. Enes’te ayağına gelen bu fırsatı tepmeyerek iyi bir ÅŸekilde deÄŸerlendirmiÅŸ bence.

Enes liseden mezun olduktan sonra boÅŸ boÅŸ oturmayı kabullenememiÅŸ ve doktor doktor dolaşıp çalışamaz raporunu kaldırtmış ve engelli KPSS’ye çalışmaya baÅŸlamış. Yapılası zor bir ÅŸey aslında devlet çalışamaz raporu olan vatandaÅŸlara belli bir miktar para yardımında bulunuyor ve bu rapor kaldırıldığında doÄŸal olarak o paradan da mahrum kalınıyor. Bunun nedenini sorduÄŸumda Enes’e söyle dedi:

“Çalışmak baÅŸkaları için bir yük gibi gözükebilir sırtında taşıdığı fakat bu durum engelli birisinin en büyük hayallerinden olabiliyor. Çalışamaz raporunu kaldırtmadan önce aldığım para eÄŸer KPSS’den atanırsam alacağım parayla aÅŸağı yukarı aynı, yani bu durumun parayla pek bir alakası yok diyebilirim. Benim çalışmak istememin tek sebebi insanlara yüzde doksanaltı engelli bir vatandaşında iÅŸe yarayabileceÄŸini, kendi ayakları üzerinde durabileceÄŸini göstermek. KPSS olmazsa özel sektörde ÅŸansımı deneyeceÄŸim eÄŸer o da olmazsa üniversiteyi kazanıp, üniversiteden sonra ÅŸansımı deneyeceÄŸim ama ben bu dünyadan iÅŸe yaramaz, milletin sırtında yük gördüÄŸü birisi olarak ayrılmayacağım” dedi ve Enes’in bu sözlerinde hissettiÄŸim azim duygusu beni çok etkiledi. Enes’te olan azmin yarısı milletimizde olsa kim bilir ÅŸimdi nerelerdeydik. Belki de Enes’in bu azmi hepimiz için bir örnek teÅŸkil ediyor..

Haber: Eyüp Dokuzlu